Latarnia Morska

Obiekt, który zawsze skupia uwagę wczasowiczów, to jarosławiecka latarnia morska. Powstała w latach 1828-1830, w odległości ok. 380 metrów od morskiego brzegu. Prace budowlane prowadził Wiedkowski ze Sławna, a prace metalowo-kowalskie Winneg z Koszalina.

Po zakończeniu budowy, okazało się, że latarnia była za niska. Budowle zagospodarowano na mieszkania dla latarników. Po 8 latach, w 1838 roku, wybudowano obok drugą latarnię o wieży 33,3 metrowej i wysokości światła 50,2 metrów n.p.m. Źródłem światła, było 15 lamp z olejem rzepakowym, które miały zasięg ok. 16 mil morskich.

Na początku XX wieku, zmieniono oświetlenie na gazowe, a w 1908 roku, na elektryczne instalując jednocześnie syrenę przeciwmgielną. Po zniszczeniach z czasu II wojny światowej, latarnia została odbudowana, a w 1975 roku, zainstalowano nowe żarówki na czterech panelach obrotowych o zasięgu światła do 23 mil morskich. Latarnia jest zespołem kilku budynków. Wysokość wieży, to 33 metry, podzielone na kondygnacje z ozdobnym gzymsem. Budowla powstała z czerwonej cegły.

Od 1993 roku, Jarosławiec posiada już oficjalnie piękny zabytek, ponieważ latarnia została wpisana do rejestru zabytków.

Zdecydowanie góruje ponad pozostałymi budynkami w Jarosławcu. Ma w końcu ponad 33 metry. Jej światło rozchodzi się z wysokości ok. 50 m n.p.m. i widoczne jest z odległości 23 Mm. Emitują je żarówki na 4 obrotowych panelach. Wieża latarni ma podstawę kolistą, do jej budowy użyto cegły. Wzniesiono ją w 1838 r., kiedy okazało się że poprzednia jest zbyt niska.